Cerkak Asal-Usul Desa Kuwaron
ASAL-USUL DESA KUWARON
Kala mbiyen, ing daerah Pengandon, Kendal ana desa kang dipimpin
kaliyan Mbah Darmo. Ing sawijining dina, bangsa Walanda ngutus Mbah
Darmo supaya nyiapke wargane kanggo kerja rodi. Amarga ora tegel karo
wargane, Mbah Darmo ngajak wargane minggat saka desa iku, mlaku
mengetan, lewat alas lan pegunungan supaya opa konangan karo tentara
Walanda.
Ing tengah alas, rombongan Mbah Darmo nemokake balai gedhe kang ora ana
penghunine. Banjur, Mbah Darmo nggunakake balai iku mau kanggo omah,
wargane Mbah Darmo uga mbangun gubug-gubug ing kono. Panggonan kang
maune alas malah dadi pedukuhan.
Ing sawijining dina, pedukuhan Mbah Darmo ketekan rombongan kang
dipimpin kaliyan Mbah Lebai. Rombongan iku, uga minggat saka desane
kanggo nglungani tentara Walanda. Amarga serasa senasib, Mbah Darmo
ngajak Mbah Lebai sak rombongan kanggo netep ing pedukuhane. Mbah Lebai
nyetujuni. Rombongan Mbah Darmo lan Mbah Lebai urip kanti rukun.
Nanging, para warga pengin nduweni pemimpin kang bisa dadi panutan.
Para warga pengin yen salah siji pemimpin rombongan dadi pimpinan.
Banjur, penduduk pedukuhan iku mau pecah dadi loro. Ana kang pengin Mbah
Darmo dadi pemimpin, lan ana kang pengin Mbah Lebai dadi pemimpin.
Rumangsa uwis sepuh, Mbah Lebai nyaranake yen sing dadi pemimpin Mbah
Lebai wae. Nanging, rombongan Mbah Lebai tetep ngeyel. Banjur, penduduk
pedukuhan anyar padha congkrah. Ngerti kaya ngene, Mbah Lebai lan
keluargane banjur pamit karo Mbah Darmo arep lungo ninggalake pedukuhan
anyar.
Rombongan Mbah Lebai tekan ing pinggir kali Tuntang. Wektu iku, lagi
banjir. Akhire Mbah Lebai mutusake mbangun pedukuhan anyar ing pinggir
kali Tuntang.
Ing pedukuhan lawas, Mbah Darmo dadi pemimmpin, nanging pedukuhan iku
ora ngalami kemajuan. Penduduke padha congkrah amarga masalah cilik.
Mbah Darmo rumongso ora bisa ngrampungake masalah iku, lan ora bisa
meneh dadi pemimpin. Banjur, Mbah Darmo ninggalake penduduk iku, nyusul
Mbah Lebai lan kumpul maneh karo Mbah Lebai.
Sejatine, Mbah Darmo sedhih wis ninggalake pedukuhan lawas. Amarga di
tinggalake, pedukuhan iku dadi kowar-kowar, ora ana sing mimpin. Mula,
pedukuhan lawas iku di jenengake Kuwaron. Saka tembung kowar-kowar kang
tegese ora nduwe pemimpin.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar